De Discovery weer ontdekt

Het was een determineersessie. Ik verwachtte hem al een beetje. Mijn nieuwe goede bekende van het appelrassenwereldje. Hij had een Elstar gekocht, en die had nu rood vruchtvlees. Ik had naar aanleiding van zijn verhaal ooit gedacht "Leuk, misschien wel een spontane mutant van de Elstar".

Nu, op de determineersessie, zag ik de vruchten voor het eerst. Zelfs ik zag onmiddellijk: dit zijn geen Elstars. De appels deden me denken aan vliegende schotels. Ik herinnerde mij deze vruchten uit mijn jonge jaren.

Gelukkig zat ik naast een paar zeer ervaren pomologen. Eén herkende onmidelliijk een zestiger jaren ras. In de 60'er jaren kwamen en gingen rassen. En de psychedelische, vliegende schotelvormige rode vruchten dike hier lagen pasten wel bij de hippe sixties.

Mijn tafelgenoten vonden alras het ras: Discovery. Mijn appelmaatje keek verbaasd.En vol ongeloof. Maar dat rode vruchtvlees dan? Mijn tafelgenoten mompelden iets over klimaat, maar dat ging er niet in: deze appelboom had altijd al roodvlezige appels gegeven.

De discussie eindigde hier, met een stukje ongeloof.

Thuis gekomen pakte ik een ander buitenlands boek uit de kast.En ik moet zeggen: het is de Discovery. Maar het in dat boek afgebeelde vruchtvlees is......wit. Dat staat ook in mijn boek.

Dus, beste appelmaat, ik begrijp je verbazing. Ongezien dacht ik dat je een spontane mutant van de Elstar had. Nou denk ik bijna dat je een spontane mutant van de Dioscovery hebt.....

Ik heb ook opbeurend nieuws voor je. Volgens mijn buitenlandse boek zit de Discovery bomvol vitamine C. En rood vruchtvlees, beste appelmaat, daar doen vruchtboomontwikkelaars bijna een moord voor, want rood vruchtvlees is vaak een symptoom dat er veel antioxidanten in de vrucht zitten. Daar leef je langer door!

Beste appelmaat, je Discovery smaakte prima. Ik kom van de winter enthout bij je halen. Dan krijg ik misschien dank zij jouw appeltje er een levensjaar bij.........

Foto's: Bas van Andel