Het betrof de 57 jarige Othmar Rohregger. En neen, de man kreeg geen hartaanval omdat hij schrok omdat zijn appels verrot waren of van de stress omdat de appelprijzen zo laag zijn.

Hoe zit het vermoedelijk wel? Othmar had een tas en een rugzak bij zich, en handschoenen aan. Er waren braaksporen. Ergo: vermoedelijk was de man uit op een gratis maaltje of twee appels.

Alleen, die appels lagen opgeslagen in een zogenaamde ULO-koelcel. Daarin heerst een kunstmatige atmosfeer met weinig zuurstof, opdat de appels langer houdbaar blijven. Othmar was dus gewoon gestikt door te weinig zuurstof.

De goede (nou ja) Lothar was niet de eerste die tussen de appels zijn einde vond. Twee Roemenen overkwam iets dergelijks toen ze beoogden wederrechtelijk zich appels toe te eigenen in een koelcel met te veel koolmonoxide.

Ik mag geen cynische grapjes maken over de dood of de doden. Dus volgt hier geen spreekwoord over het zichzelf straffende kwaad, laat staan over regels die regels zijn.

Verder lezen:

• Süd Tirol online
• Eventguide.it