Pa heeft dat afgekeken bij de aboriginals. Die kieperen alle placenta's bij één fruitboom, die -daardoor?- groter en sterker is dan alle andere bomen in de buurt.

Jullie redactie kent iemand die placenta's van zijn kinderen bij notenbomen begraven heeft. Die notenbomen plantte hij bij de geboorte van zijn kinderen. Of nou die bomen door placentaweefsel met veel zwangerschapshormonen zo sterk zijn gaan groeien, dat is te betwijfelen. Wél is bekend dat die bomen-met-placenta altijd nét de beste mest en verzorging krijgen. Eén boom droeg matig. Als ie een "gewone" boom geweest was, zou ie omgezaagd zijn. Maar omdat de placenta van zoonlief er bij begraven was, kreeg de boom de beste kippenpoep uit het kippenhok en de poeprijkste mest uit de paardenstal.

Kortom, er is een verband aannemelijk tussen het begraven van moederkoek bij een boom en de groei en dracht van die boom. Maar die groei en bloei hebben niks met moederkoek op zich te doen. Het is, denk ik, de emotie die maakt dat de begravende vader extra goed voor de boom zorgt.

Maar wie dat anders verklaart, is uitgenodigd om zijn of haar mening aan de redactie te zenden.

Verder lezen: NOS teletekst 9/10 0808