Enkele meters is het feitelijk te doen. Mandjes met mooi fruit. Een informatiekraam met folders en lectuur. In een nevenzaal is er koffie en zitten 3 mannen hun best te doen om meegebracht fruit van de juiste rasnaam te voorzien. De koffie is goed. Ieder is goedgemutst. Dank zij Jet Houtman, de opper-organisatrice, een ronddartelende manager van het aardige soort bij wie je er niet aan zou denken er ooit nee tegen te moeten zeggen. Gewoon het zonnetje binnen, dus.

Determineerders proberen meegebracht fruit van een rasnaam te voorzien

Buiten is de echte zon overuren aan het maken. Mensen genieten van de prachtige appels en peren aan bomen die in strakke lijnen tussen de mooie gazons staan. Vrijwilligers staan gasten met geduld en vriendelijkheid te woord. De passie voor de fruitcultuur straalt van de vrijwilligers af.

Blaadjes worden door fotografen van de bomen afgeplukt om een beter beeld te krijgen van de mooie appel. Her en der proeft iemand aan een afgevallen rijpe appel.

Op het terras vloeit appelsap. Uit alle delen van het land zijn mensen op de tentoonstelling en de collectieboomgaard afgekomen.

Het was goed toeven in Middenbeemster. Wie er niet was, moet een jaar wachten op de volgende vroege tentoonstelling (de grotere, late tentoonstelling is op een andere locatie). Maar een aanrader is het zeker. Mooi weer is een prettige bijkomstigheid. Maar ook zonder zon aan de hemel is het echt allemaal erg de moeite waard. Het fruit heeft u waarschijnlijk nog nergens zo rood en groot gezien als in de collectietuin. Van die schoonheid zult u ook genieten zonder zon. Daar zorgt Jet Houtman wel voor…

Een mooie tekening op deze handappel, een Lobo. Samen met het lieveheersbeestje levert deze Lobo tijdens de wandeling door de collectieboomgaard een mooi plaatje op.
De Lobo viert overigens dit jaar zijn eeuwfeest. In 1906 werd hij in Canada ontwikkeld. Die informatie staat op een informatiebordje. Bij elke boom staat een informatiebordje met de naam van het ras, het jaar en land van ontwikkeling en het gebruik.