De Knolpeer is dus ook volgens andere pomologen een zelfstandig ras. Ook al had tot op heden geen pomoloog er afbeeldingen van. Het ras werd begin vorige eeuw in het rivierengebied vrij veel geteeld. Het was dus in essentie denkelijk een regionaal ras.

Nog steeds zijn er in rivierenland diverse, goed dragende Knolperen te vinden.

Een weldragende Knolpeer (althans de top ervan)

De Knolpeer lijkt op de Bergamotte Heitrig

Bron: www.ars-grin.gov

Als men deze Bergamotte vergelijkt met de Knolpeer, vallen verschillen op.

Knolperen en Bergamotte Heidrig naast elkaar van opzij bezien

Deze verschillen ziet men duidelijk op bovenstaande foto: twee Knolperen achter een Bergamotte Heitrig. De steel en het formaat verschillen. De Heitrig is ook "bonkiger", wat goed blijkt als men de kelken vergelijkt.

Kelken van Knolperen en Bergamotte Heitrig

De Knolpeer is nog nergens beschreven. Vandaar dat op deze plaats ook nog enkele foto's van het binnenste van de Knolpeer getoond worden.

Het binnenste van de Knolperen

De Knolpeer zou volgens sommige pomologen ook wel Langstelige Winterbergamotte genoemd worden. Met de aanduiding Langstelige kan men het niet oneens zijn, met de aanduiding Winterbergamotte wel. De Winterbergamottes hangen op dit moment, bijna oktober, keihard en 100% groen aan de boom. De Knolperen zijn op 1 oktober allang melig van de boom gevallen. Ze worden door de laatste herfstinsecten verorberd. De aanduiding "Langstelige Herfstbergamotte" zou men prima kunnen begrijpen. De aanduiding Winterbergamotte niet; het is onwaarschijnlijk dat men een eeuw geleden de Knolperen tot in de winter goed zou kunnen houden.

Laten we de Knolperen maar gewoon Knolperen noemen. De aanduiding "Hillse" (eerder artikel) kan achterwege blijven als men zich realiseert dat alleen in West-Brabant het woord Knolpeer voor Winterbergamotte gehanteerd wordt. West-Brabant moet zich in dit opzicht maar aan een ander stuk Brabant, het Brabantse rivierenland, en Midden-Nederland aanpassen.

Met deze artikelen is de Knolpeer aan de vergetelheid onttrokken. Zijn aromatische smaak wordt nog door velen gewaardeerd. Bewijs daarvan is dat hij op diverse boerenerven nog de welhaast enige overgebleven hoogstamperenboom is. Zijn groeikracht vrijwel recht omhoog (waardoor hij tevens als bliksemvanger fungeert), zijn betrekkelijk geringe ruimtebeslag en zijn jaarlijkse rijke oogst maken hem al vele decennia op boerenerven tot welkome gast. De Knolpeer verdient het dat te blijven.

Komende winter is via pomobas@wxs.nl enthout van de Knolpeer te verkrijgen.