Er was eens een jonge pruimenboom, Victoria's zo te zien. Het boompje had er zin in, en de baasjes keken met gulzige ogen naar de vele pruimen. De pruimen, die groeiden en groeiden. De baasjes dachten: "laten we wat steun bieden". Een terechte gedachte, maar één die in dit geval te veel vanuit eigen gewin was ingegeven.

"Knak"zei menig tak. "Had je me maar gedund, ik had je de vruchten graag gegund" zei de boom.

En de baasjes? Die zitten nu te zitten met een treurpruim en moeten kiezen tussen een nieuwe boom planten of een paar jaar wachten op herstelgroei van hun lieve boompje.

Nèt geen treurpruim

Nog een foto van een zwaarbeladen pruimenboom. Alleen, hier ging het tot op heden net wel goed. De steunplankjes zijn net wat beter gepositioneerd, of de boom is net een jaar ouder dus steviger of de vruchten zijn net wat minder talrijk. Of wellicht waaide het hier niet zo hard.

Voor als je pruimenboom ooit nog vol komt te hanhen, zie dan bij deze twee foto's hoe buigen en barsten dicht bij elkaar liggen....

Foto's: Bas van Andel