Boerenpruimen met smaak die de OpperSpinazieAcademica in extase brengt

Als je als pomoloog het vertrouwen van eigenaren hebt, krijg je veel te zien en te horen. Zoals dat ze overheerlijke pruimen ergens hebben staan.

Inderdaad. Bij een oude boer, op een ongebruikte strook grond, vond ik Boerenpruimen. Althans, zo noemde de vriendelijke boer ze. Waarschijnlijk is dat ook de echte naam, mijn kennis reikt helaas niet ver op pruimengebied.

Maar lekker dat ze waren....abrikozenjamachtig lekker, maar dan puur natuur, zongerijpt, zonder suikertoevoeging, oerlekker. Toevallig ontving ik dezelfde dag een mevrouw van de SpinazieAcademie, een gezelschap dat zich inzet voor slow food en echte smaak van vroeger. Juist die lieve mevrouw die alles van klassiek eten af weet werd ook laaiend enthousiast over de smaak van de Boerenpruim. Dat zegt toch wat: uw redactie en de OpperSpinazieAcademica samen smullend en de smaak van de Boerenpruim prijzend

De pruimenstruiken waar ik van mocht eten waren hoogstwaarschijnlijk gegroeid uit wortelopslag van pruimen die er wellicht ooit stonden. Ik sluit ook niet uit dat in de wat verwilderde strook land ook spontaan opgekomen zaailingen zitten.

Ik proefde niet alleen de echte Boerenpruimen op de strook land. Ook andere, blauwe pruimen hingen er. Mijn metgezel van dat bezoek aan die vriendelijke baas en ik waren het al weer eens: zulke lekkere pruimen als moeder natuur hier maakte, zijn nergens te koop.

Bij mijn vertrek kon ik het niet nalaten de kleinkinderen van de vriendelijke boer te complimenteren met de pruimen van opa. En dat opa een uiterst vooruitziend man was, dat hij zulke kostelijke schepsels van Moeder Natuur koesterde en voor hen bewaarde. Opa heeft smaak die nergens te koop is. Een opa om trots op te zijn, kinderen

Boerenpruimen waarvoor de oude boer de SpinazieAcademieprijs voor echte smaak verdient

Onooglijk, maar allemachtig lekkere andere "wilde??" pruim

Pomologie in de pruimen

Foto's: Bas van Andel