Witte Wijnappels: geen wormsteek te bekennen  


In Nederland zijn er waarschijnlijk nog maar 3 regelmatige eters van Witte Wijnappels. De eigenaar van de enige 2 mij bekende bomen, een oude fruitteler daar uit de buurt en jullie redacteur.

Pas wisselden we ervaringen uit. En onze verrassendste conclusie was: er is geen wormsteek te bekennen!

Hoe dat komt? Aan chemische of biologische bestrijding ligt het niet; de 2 bomen staan in een verwilderde omgeving en bestrijding van ongedierte door mensen gebeurt daar niet. Of zou juist die verwilderde omgeving een leefplek zijn voor natuurlijke vijanden van de wormsteek veroorzakende beesten? Denkelijk niet, want dan zouden toch meer wormen overleven.

Kennelijk is het óf de vettige, stevige schil die afschrikt, óf het aanvankelijk stevige vruchtvlees waardoor de vrucht zich beschermt tegen indringers. In ieder geval, de Witte Wijnappel is denkelijk prima geschikt voor de biologische teelt, en in ieder geval een aanrader voor de hobbyboomgaardenier.

De Witte Wijnappel is door gebrek aan kleur verdwenen van de markt. In een tijd dat bestrijdingsmidelen letterlijk als pap (zo werden bestrijdingsmiddelen indertijd genoemd!) over de bomen gespoten werden, was de ongevoeligheid voor aantasting geen relevant selectiecriterium meer.

Ik daag biologische fruittelers uit de Witte Wijnappel te testen op zijn geschiktheid voor hun teelt. En die witte kleur? Ach, in Engeland zijn witte kersen al weer mode in het schap bij de super. In een tijd van rood of knalgroen glimmende appels ben je vast modieus als je witte glimmers in de aanbieding hebt. Zo werken modetrends toch?

Witte Wijnappels. Hun rode blos aan de zonzijde, gelijkend op een lipstick-vlek, verdwijnt goeddeels als ze rijp zijn



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland