Wat moet je met zo’n verhaal op deze website? Welnu, de goede man had een lunchpakket mee naar beneden genomen. Daarin zat een sinaasappel. Na Roberts dood werd zijn boterhammentrommel aan de familie overhandigd. De sinaasappel droogde in. Als een soort aandenken bleef de sinaasappel bewaard in de familie.

Pas recentelijk heeft Roberts nageslacht de sinaasappel aan een museum geschonken. Je kunt de pitten in de uitgedroogde vrucht horen rammelen.

Voor het museum is de vrucht een tastbare herinnering aan de wrede mijnwerkerstijd van het stadje.

Het gaat het museum uiteraard niet om de pomologische kant van de sinaasappel. Daar denken we alleen aan op deze website. Misschien bevat de vrucht nog wel inmiddels uitgeselecteerde genen. Wellicht wordt de naam van Robert Kemp ooit nog genoemd als onbedoelde bewaarder van genen van inmiddels verdwenen sinaasappelrassen. Het kan raar lopen in de wereld….

Verder lezen: BBC.