Dat laatste is niet uit luxe. Velen in het land van de onbegrensde mogelijkheden zijn door de crisis werkeloos, zodat ze op de voedselbank zijn aangewezen. Maar de voedselbank krijgt steeds minder donaties, dus moet het anders. Werkelozen hebben tijd zat en geld zat tekort, denk ik, zonder daarmee te willen stigmatiseren.

Zo krijgt het doorprikken van de financiële luchtballonnen nog een verrassend staartje. In plaats van geld verdienen met bonussen en speculaties met hypotheken zonder onderpand of voldoende salaris gaan we de echte werkelijkheid in. We gaan weer werken voor ons dagelijks brood, groente en fruit.

Tja, herinner ik mij uit mijn Calvinistische opvoeding. "In het zweet uws aanschijns zult ge uw brood verdienen". Nou, daar is op zich niks mee. Liever eerlijk de kost verdienen met zweet dan met bonussen voor verkochte gebakken lucht en speculatieve ledigheid.

Terug naar de fruitwereld. Wat is er mis mee dat in collectietuinen fruit geplukt wordt samen met de voedselbank. Als man met een Calvinistische achtergrond was het mij een gruwel dat in de Katholieke klooster-boomgaard van de POM in Egmond-Binnen het fruit met bakken op de composthoop geflikkerd werd. In wil niet terug naar de tijd van Armen-boomgaarden van de kerk. Fruit is een product van de Grote Baas, die het genot en de gezondheidseffecten van fruit ongetwijfeld niet voor een deel van zijn kudde in een bepaalde kerkgenootschap heeft willen reserveren, zoals bestuurderen van Armenboomgaarden vroeger wellicht dachten.

Best bestuur van de POM, neem nog meer je maatschappelijke verantwoordelijkheid en ga aan de slag met fruit voor en met de cliënten van de voedselbank. En zo lang de hoogstammen nog niet groot zijn, kun je tussen de rijen bomen nog prima groenten verbouwen. Behalve door het bewaken van agro-biodiversiteit en agro-cultuurhistorie kunnen jullie je nog nuttiger maken door de oude voedselvoorzieningsfunctie van de hoogstamboomgaard in ere te herstellen!

Verder lezen: Agrarisch Dagblad 050209