Appels gooien en pedagogisch inzicht  


Ooit, bijna een eeuw geleden, was het een onschuldige activiteit. Appeltjes gooien. Maar nu auto's met hoge snelheid over de weg razen, is het een linke activiteit.

In het Brabantse Berlicum gooide een snotpin van 14 of zijn maatje een appel vanaf een brug naar een vrachtwagen. De chauffeur was lenig, en wist de twee boefjes te pakken te krijgen.

Toen begonnen de jochies beide te ontkennen dat zij hadden gesmeten. Dus mochten ze alletwee een nachtje overblijven in de nor.

De volgende dag bekende één joch dat hij de dader was. Hum, 14 jaar en dan een nacht in de cel voor een appel smijten? Zou dat joch niet gewoon bekend hebben omdat ie naar huis wou?

Ik weet niet wat ik hier moet denken. Uiteraard is het smijten van appels naar rijdende wagens levensgevaarlijk. Anderzijds, het zijn kinderen! Een pedagogische vermaning plus een bezoek aan een revalidatiecentrum van verkeersslachtoffers lijkt meer op de plaats dan een nachtje nor. Of ben ik nou te veel softie, net zo soft als Rita Verdonk was als PSP-lid, en ben ik vergeten de maatschappelijke verhardingstrend te volgen?

De zaak moet nog bij de rechter komen. Hopenlijk zal die wijs pedagogisch inzicht hebben rond appeltjes smijten door 14-jarige opdondertjes....

Verder lezen: Brabants Dagblad 260908



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland