Helaas kan ik waarschijnlijk niet waarmaken dat ik komende winter de rijpe Gulderlingen portretteer. Het afgelopen groeiseizoen vergde te veel van de boom en zijn vruchten.

Op de foto's van 25 juni 2006 leek er nog weinig aan de hand. Maar toen kwam die recordhete juli. Daarna kwam die bijna-recordnatte augustus. En daarna kwam weer een recordwarme september. Deze uitwas van de waarschijnlijk op gang zijnde klimaatverandering heeft nog een slachtoffer: de opbrengst van de Gulderling.

De oude Gulderling liet veel blaadjes en ook vruchten vallen in juli. Het was hem echt aan te zien dat hij het zwaar had. Gelukkig heeft hij de zomer overleefd, maar zijn kroon is doorzichtbaar geworden. De weinige vruchten die overbleven zijn er nu, begin oktober 2006, op 1 of 2 na allemaal af. Zij rotten snel. Dat is geen nieuws, want onze professionele fruittelers vragen zich in sommige gevallen zelfs af of zij in maart nog genoeg fruit in het koelhuis over zullen hebben.

Terug naar de oude Gulderling. Er is toch genoeg materiaal onder de boom om het fruit te vereeuwigen. Maar ik neem het voor mijn oude maat op: hij is veel meer, veel mooier en veel beter gewend. Onze bejaarden sterven in hete juli's in het bejaardenhuis, mijn oude Gulderling neemt zelf zijn maatregelen. Zijn tamelijk sterke, uitgesproken aroma heeft er overigens niet onder geleden.

Vol trots over hem laat ik dus zijn vruchten zien. De mooie kleurschakering laat in ieder geval al wel zien dat hij de naam Gulderling alleszins waardig is.

Komende winter méér over Gulderlingen, zoals aangekondigd.

De gaafste, meest gekleurde Gulderlingen. Deze kleur rood zal wegtrekken, als de appels de winter halen.

De twee foto's hierboven: veel kleurvariëteit bij de Gulderlingen, dit jaar. De hete droge zomer weerspiegelt zich in het veelal te kleine fruit.

Het inwendige van de Gulderling