Het artikel in een regionaal weekblaadje leverde twee reacties op. Eén reactie was vals alarm. Weliswaar kwam ik in een twintiger-jaren boomgaard, en smaakten de Suikerperen en de Yellows mij uitstekend. Maar de Wijnappels waren er niet te vinden. Kennelijk had mijn tipgever zich vergist: Yellows lijken wel wat op Witte Wijnappels. Hij maakte dus een begrijpelijke vergissing.

Mijn hoop was gevestigd op de zaterdagavond. Oudere boeren lezen dan de lokale blaadjes. En jawel, om kwart voor 11 meldde zich iemand, die veronderstelde dat hij de door mij gezochte appels had.

Op maandagochtend eerste werk had ik een smakelijk bakske bij Ewoud van Elderen.

Op pad met Ewoud van Elderen

Het was gezellig bij Ewoud in zijn huis in Nieuwendijk. We kwamen er achter dat via de tantes en omes van mijn moeder zaliger er een verwantschapslijn naar zijn familie liep. Nadat de familieverbanden en de levenslopen opgehaald waren, gingen wij naar de voormalige boerderij van Ewoud.

Ewoud had mij al voorbereid. Door zijn rijke dracht was de boom met de door mij gezochte appels zojuist de afgelopen week gescheurd. De eerste aanblik van de boom gaf een gevoel van teleurstelling. Ik zag Wijnappels met hun superlichtgroene glimmende schil en hun ribbels bij de kelk. Maa ik zag her en der ook een rood blosje. Weliswaar veel minder dan op de Wijnappels die ik met Cees Wink vond, maar toch…..

Toen ik aan de noordzijde van de boom stond, waren er geen blosjes te zien. Nadere analyse leerde dat alleen een aantal, dat aan de zuidzijde van de boom hing, aan de zonkant een heel licht blosje hadden. Volgens Ewoud zou dat blosje verdwijnen als de appel geelrijp zou worden, in september. Ik twijfelde. Waren dit echt niet toch dezelfde Rode Wijnappels die ik met Cees Wink vond? Mijn twijfel verdween echter. Ewoud gaf stellig aan dat deze appels in september gegeten moesten worden: ze waren niet lang houdbaar. De oorlogsverhalen over de Rode Wijnappel gaven beslist iets anders aan: die waren er juist voor de winter!

Ik besloot Thomas van der Kolk om uitsluitsel te gaan vragen.

Verificatie Thomas van der Kolk

Thomas gaf aan geen verschil te zien tussen de Eethense Wijnappels die hij vroeger bij de Branderhorsten geplukt had en mijn vondsten bij Ewoud. Uiteraard legde ik het punt voor dat er enkele wel een rood blosje hadden. Thomas kon zich een dergelijk blosje niet herinneren. Mijn verklaring zou zijn, dat in de boomgaard van Ewoud er volop ruimte is tussen de bomen, zodat de bomen elkaar geen schaduw geven, zodat daar de felle zon zeker in een jaar als 2006 met zijn hittegolf een blosje op de schil had kunnen branden. Een soort appelzonnebrand bij een solitaire boom? Of het zou kunnen komen door verschil in grondsoort: Cees zit echt op de rivierklei, Ewoud zit meer op vruchtbare zeeklei. Nog een verschil: de bomen van Ewoud staan in de beschutting tegen de wind van een dijk en huizen en schuren, zodat het daar heter zal kunnen worden dan bij Cees Branderhorst zijn bomen die naast een vlakte of op een terp stonden. Hoe dan ook, in september zou volgens Ewoud het rode blosje verdwenen zijn bij de enkele appels die er “last” van hadden.

Los van het feit dat een paar in de zon gehangen hebbende appels wellicht door locatiespecifieke omstandigheden een blosje hadden, stellen we vast dat de appels voldoen aan de beschrijving van de Eethense Wijnappel. Voor 95 % zeker is de Eethense Wijnappel teruggevonden.

De afgescheurde boom met Eethense Wijnappels

De onder het gewicht van Eethense Wijnappels bezweken hoofdtak

Volle tak met Eethense Wijnappels

Nogmaals de boom, gefotografeerd vanuit het zuiden. Het blosje dat de sommige appels hebben richting de zon is niet of amper te zien. Wel is te zien dat de boom, net als zijn Rode mede-Wijnappel, vooral de breedte kiest. De waarschuwing uit het verleden dat de boom in de volle wind kon afbreken was niet onterecht, blijkt hier.

Een enkele appel van de zuidkant van de boom vertoont aan de zonzijde een blosje. Zonnebrand door standplaats op zeeklei-bodem op een windluwe plek?

Alle foto’s: Bas van Andel