Borstorfer, Borstorper, Borsdorffer,
Borsdorfer ofwel: Brandewijntjes!
 


We beginnen dit artikel met een afbeelding van een stuk tekst uit Knoop.

Deze appel komt terug bij Berghuis in De Nederlandsche Boomgaard uit 1868, dan anders gespeld: BORSDORFER.

Je denkt, zou zo een oud appelras nog voorkomen? En dan duikt ie ineens twee maal vlak achter elkaar op, zij het dat er één keer sprake is van een mutant.

Op de fruitrassententoonstelling in Frederiksoord dook de (mutant) Roter Münsterlander Borsdorfer op.

Roter Münsterlander Borsdorfer

En pas. Bij een zoektocht naar oude rassen langs een oude dijk, kwam ik deze appels tegen, die na enig heen en weer gemail met een zeer ervaren collega- pomoloog door ons gedetermineerd werden als de échte Borsdorfers.

Echte Borsdorfers

Twee echte Borsdorfers!

Net verhaal wordt nog spannender. Ik liet deze appels zien en proeven aan een oudgediende fruitproever. Deze had vroeger genoten van dèze appeltjes. Bij hem stonden ze echter bekend onder de naam…..Brandewijntjes!

Het verhaal wordt nou mooi rond. Al enkele jaren staat er in de rubriek “oproep, vraag en aanbod” een oproep voor het ras Brandewijntjes. Brandewijntjes blijken dus “gewoon” Borsdorfers te zijn! Ooit stond er langs de Maas in Brabant een hele boomgaard van, nog na de oorlog!

Waarom ze Brandewijntjes genoemd werden?

Nou klinkt in het Nederlands de naam Borsdorfer niet. Dus zal men een fantasienaam gezocht hebben. Wellicht ook zal daarbij de associatie met (Witte) Wijnappels uit de streek aan de orde geweest zijn. En (citroen)brandewijn, die lijkt met weinig fantasie qua kleur redelijk op de gele kleur van (delen van) de Borsdorfer.

Als je de appel en zijn geschiedenis bekijkt, raak je toch vol respect. Het ras kwam rond 1450 al in Bohemen voor, en overleefde een half millennium later nog in ons land. Da’s knap. Erg knap. Knoop en Berghuis prezen de appel al. En terecht. Zijn smaak is nu al prima. Dit appelras verdient herintroductie als drager van de smaak van eeuwen!

Over de boom nog het volgende. De boom waaraan de appels groeien staat naast een voerkuil bij een boerderij. De sappen uit het kuilvoer zijn niet bevorderlijk voor de boom. Komende winter zal getracht worden het ras te enten. Maar succes is gelet op de aangetaste staat van de boom niet te garanderen.

Hieronder volgen nog enige foto’s van de Borsdorfers alias Brandewijntjes.



Aan de inhoud van deze pagina kunnen geen rechten worden ontleend
©2001- POMologische Vereniging Noord-Holland